தல யாத்திரை - பொய்கையாழ்வார் பாசுரம்

பொய்கையாழ்வார் அருளிச் செய்த முதல் திருவந்தாதி
குறிப்பு : இரண்டு முறை சேவிக்க வேண்டியவற்றை # என்னும் குறியால் அறியவும்.
தனியன்
முதலியாண்டான் அருளிச் செய்தது
நேரிசை வெண்பா
கைதைசேர் பூம்பொழில்சூழ் கச்சிநகர் வந்துதித்த, பொய்கைப் பிரான்கவிஞர் போரேறு,-வையத்து அடியவர்கள் வாழ அருந்தமிழந் தாதி, படிவிளங்கச் செய்தான் பரிந்து.
இயற்பா
முதல் திருவந்தாதி
2082 வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக, வெய்ய கதிரோன் விளக்காக,-செய்ய சுடராழி யானடிக்கே சூட்டினேன்சொன் மாலை, இடராழி நீங்குகவே என்று.#	1
2083 என்று கடல்கடைந்த தெவ்வுலகம் நீரேற்றது, ஒன்று மதனை யுணரேன்நான்,-அன்ற தடைத்துடைத்துக் கண்படுத்த ஆழி, இதுநீ படைத்திடந் துண்டுமிழ்ந்த பார்.	2
2084 பாரளவு மோரடிவைத் தோரடியும் பாருடுத்த, நீரளவும் செல்ல நிமிர்ந்ததே,-சூருருவில் பேயளவி கண்ட பெருமான்* அறிகிலேன், நீயளவு கண்ட நெறி.	3
2085 நெறிவாசல் தானேயாய் நின்றானை, ஐந்து பொறிவாசல் போர்க்கதவம் சார்த்தி,-அறிவானாம் ஆலமர நீழல் அறம்நால்வர்க் கன்றுரைத்த, ஆலமமர் கண்டத் தரன்.	4
2086 அரன்நா ரணன்நாமம் ஆன்விடைபுள் ளூர்தி, உரைநூல் மறையுறையும் கோயில்,-வரைநீர் கருமம் அழிப்பளிப்புக் கையதுவேல் நேமி, உருவமெரி கார்மேனி ஒன்று.	5
2087 ஒன்றும் மறந்தறியேன் ஓதநீர் வண்ணனைநான், இன்று மறப்பனோ ஏழைகாள்,-அன்று கருவரங்கத் துட்கிடந்து கைதொழுதேன் கண்டேன் திருவரங்க மேயான் திசை.	6
2088 திசையும் திசையுறு தெய்வமும், தெய்வத் திசையுங் கருமங்க ளேல்லாம்,-அசைவில்சீர்க் கண்ணன் நெடுமால் கடல்கடைந்த, காரோத வண்ணன் படைத்த மயக்கு.	7
2089 மயங்க வலம்புரி வாய்வைத்து, வானத் தியங்கும் எறிகதிரோன் றன்னை,-முயங்கமருள் தேராழி யால்மறைத்த தென்நீ திருமாலே, போராழிக் கையால் பொருது?	8
2090 பொருகோட்டோர் ஏனமாய்ப் புக்கிடந்தாய்க்கு, அன்றுன் ஒருகோட்டின் மேல்கிடந்த தன்றே,-விரிதோட்ட சேவடியை நீட்டித் திசைநடுங்க விண்துளங்க, மாவடியின் நீயளந்த மண்?	9
2091 மண்ணும் மலையும் மறிகடலும் மாருதமும், விண்ணும் விழுங்கியது மெய்யென்பர்,-எண்ணில் அலகளவு கண்டசீ ராழியாய்க்கு, அன்றிவ் வுலகளவு முண்டோவுன் வாய்?	10
2092 வாயவனை யல்லது வாழ்த்தாது, கையுலகம் தாயவனை யல்லது தாம்தொழா,-பேய்முலைநஞ் சூணாக வுண்டான் உருவொடு பேரல்லால், காணாகண் கேளா செவி.	11
2093 செவிவாய்கண் மூக்குடலென் றைம்புலனும், செந்தீ புவிகால்நீர் விண்பூதம் ஐந்தும்,-அவியாத ஞானமும் வேள்வியும் நல்லறமும் என்பரே, ஏனமாய் நின்றாற் கியல்வு.	12
2094 இயல்வாக ஈன்துழா யானடிக்கே செல்ல, முயல்வார் இயலமரர் முன்னம்,-இயல்வாக நீதியா லோதி நியமங்க ளால்பரவ, ஆதியாய் நின்றார் அவர்.	13
2095 அவரவர் தாந்தம் அறிந்தவா றேத்தி, இவாpவ ரெம்பெருமா னென்று,-சுவர்மிசைச் சார்த்தியும் வைத்தும் தொழுவர், உலகளந்த மூர்த்தி யுருவே முதல்.	14
2096 முதலாவார் மூவரே அம்மூவ ருள்ளும் முதலாவான் மூரிநீர் வண்ணன்,-முதலாய நல்லான் அருளல்லால் நாமநீர் வையகத்து, பல்லார் அருளும் பழுது.	15
2097 பழுதே பலபகலும் போயினவென்று, அஞ்சி அழுதேன் அரவணைமேல் கண்-தொழுதேன், கடலோதம் காலலைப்பக் கண்வளரும், செங்கண் அடலோத வண்ணர் அடி.	16
2098 அடியும் படிகடப்பத் தோள்திசைமேல் செல்ல, முடியும் விசும்பளந்த தென்பர்,-வடியுகிரால் ஈ.ர்ந்தான் இரணியன தாகம், இருஞ்சிறைப்புள் ஊர்ந்தா னுலகளந்த நான்று.	17
2099 நான்ற முலைத்தலை நஞ்சுண்டு, உறிவெண்ணெய் தோன்றவுண் டான்வென்றி சூழ்களிற்றை-ஊன்றி, பொருதுடைவு கண்டானும் புள்ளின்வாய் கீண்டானும், மருதிடைபோய் மண்ணளந்த மால்.	18
2100 மாலுங் கருங்கடலே* என்நோற்றாய், வையகமுண் டாலின் இலைத்துயின்ற ஆழியான்,-கோலக் கருமேனிச் செங்கண்மால் கண்படையுள், என்றும் திருமேனி நீதீண்டப் பெற்று*	19
2101 பெற்றார் தளைகழலப் பேர்ந்தோர் குறளுருவாய், செற்றார் படிகடந்த செங்கண்மால்,-நற்றா மலைமலர்ச் சேவடியை வானவர்கை கூப்பி, நிரைமலர்கொண்டு ()ஏத்துவரால் நின்று. () ஏத்துவராம் என்றும் பாடம்.	20
2102 நின்று நிலமங்கை நீரேற்று மூவடியால், சென்று திசையளந்த செங்கண்மாற்கு,-என்றும் படையாழி புள்ளூர்தி பாம்பணையான் பாதம், அடையாழி நெஞ்சே* அறி.	21
2103 அறியு முலகெல்லாம் யானேயு மல்லேன், பொறிகொள் சிறையுவண மூர்ந்தாய்,-வெறிகமழும் காம்பேய்மென் தோளி கடைவெண்ணெ யுண்டாயை, தாம்பேகொண் டார்த்த தழும்பு.	22
2104 தழும்பிருந்த சார்ங்கநாண் தோய்ந்தவா மங்கை, தழும்பிருந்த தாள்சகடம் சாடி,-தழும்பிருந்த பூங்கோதை யாள்;வெருவப் பொன்பெயரோன் மார்பிடந்த, வீங்கோத வண்ணர் விரல்.	23
2105 விரலோடு வாய்தோய்ந்த வெண்ணெய்கண்டு, ஆய்ச்சி உரலோ டுறப்பிணித்த ஞான்று,-குரலோவா தேங்கி நினைந்தயலார் காண இருந்திலையே?, ஓங்கோத வண்ணா* உரை.	24
2106 உரைமேற்கொண் டென்னுள்ளம் ஓவாது எப்போதும் வரைமேல் மரதகமே போல,-திரைமேல் கிடந்தானைக் கீண்டானை, கேழலாய்ப் பூமி இடந்தானை யேத்தி யெழும்.	25
2107 எழுவார் விடைகொள்வார் ஈ.ன்துழா யானை, வழுவா வகைநினைந் வைகல்-தொழுவார், வினைச்சுடரை நந்துவிக்கும் வேங்கடமே, வானோர் மனச்சுடரைத் தூண்டும் மலை.	26
2108 மலையால் குடைகவித்து மாவாய் பிளந்து, சிலையால் மராமரமேழ் செற்று,-கொலையானைப் போர்க்கோ டொசித்தனவும் பூங்குருந்தம் சாய்த்தனவும், காக்கோடு பற்றியான் கை.	27
2109 கைய வலம்புரியும் நேமியும், கார்வண்ணத் தைய* மலர்மகள்நின் னாகத்தாள்,-செய்ய மறையான்நின் உந்தியான் மாமதிள்மூன் றெய்த இறையான்நின் ஆகத் திறை.	28
2110 இறையும் நிலனும் இருவிசும்பும் காற்றும், அறைபுனலும் செந்தீயு மாவான்,-பிறைமருப்பின் பைங்கண்மால் யானை படுதுயரம் காத்தளித்த, செங்கண்மால் கண்டாய் தெளி.	29
2111 தெளிதாக வுள்ளத்தைச் செந்நிறீஇ, ஞானத் தெளிதாக நன்குணர்வார் சிந்தை,-எளிதாகத் தாய்நாடு கன்றேபோல் தண்டுழா யானடிக்கே, போய்நாடிக் கொள்ளும் புரிந்து.	30
2112 புரியொருகை பற்றியோர் பொன்னாழி யேந்தி, அரியுருவும் ஆளுருவு மாகி,-எரியுருவ வண்ணத்தான் மார்பிடந்த மாலடியை அல்லால்,மற் றெண்ணத்தா னாமோ இமை?	31
2113 இமையாத கண்ணால் இருளகல நோக்கி, அமையாப் பொறிபுலன்க ளைந்தும்-நமையாமல், ஆகத் தணைப்பா ரணைவரே, ஆயிரவாய் நாகத் தணையான் நகர்.	32
2114 நகர மருள்புரிந்து நான்முகற்கு,பூமேல் பகர மறைபயந்த பண்பன்,-பெயாpனையே புந்தியால் சிந்தியா தோதி உருவெண்ணும், அந்தியா லாம்பயனங் கென்?	33
2115 என்னொருவர் மெய்யென்பர் ஏழுலகுண்டு, ஆலிலையில் முன்னொருவ னாய முகில்வண்ணா,-நின்னுருகிப் பேய்த்தாய் முலைதந்தாள் பேர்ந்திலளால், பேரமர்க்கண் ஆய்த்தாய் முலைதந்த ஆறு?	34
2116 ஆறிய அன்பில் அடியார்தம் ஆர்வத்தால், கூறிய குற்றமாக் கொள்ளல்நீ-தேறி, நெடியோய்* அடியடைதற் கன்றே,ஈ ரைந்து முடியான் படைத்த முரண்?	35
2117 முரணை வலிதொலைதற் காமன்றே, முன்னம் தரணி தனதாகத் தானே,-இரணியனைப் புண்நிரந்த வள்ளுகிரால் பொன்னாழிக் கையால்,நீ மண்ணிரந்து கொண்ட வகை?	36
2118 வகையறு நுண்கேள்வி வாய்வார்கள், நாளும் புகைவிளக்கும் பூம்புனலும் ஏந்தி,-திசைதிசையின் வேதியர்கள் சென்றிறைஞ்சும் வேங்கடமே, வெண்சங்கம் ஊதியவாய் மாலுகந்த வூர்.	37
2119 ஊரும் வரியரவம் ஒண்குறவர் மால்யானை, பேர எறிந்த பெருமணியை,-காருடைய மின்னென்று புற்றடையும் வேங்கடமே, மேலசுரர் ()என்னென்ற மால திடம். () என்மென்னு என்றும் பாடம்.	38
2120 இடந்தது பூமி எடுத்தது குன்றம், கடந்தது கஞ்சனைமுன் அஞ்ச,-கிடந்ததும் நீரோத மாகடலே நின்றதுவும் வேங்கடமே, பேரோத வண்ணர் பெரிது.	39
2121 பெருவில் பகழிக் குறவர்கைச் செந்தீ வெருவிப் புனம்துறந்த வேழம்,-இருவிசும்பில் மீன்வீழக் கண்டஞ்சும் வேங்கடமே, மேலசுரர் கோன்வீழக் கண்டுகந்தான் குன்று.	40
2122 குன்றனைய குற்றஞ் செயினும் குணங்கொள்ளும் இன்று முதலாக என்னெஞ்சே,-என்றும் புறனுரையே யாயினும் பொன்னாழிக் கையான் திறனுரையே சிந்தித் திரு.	41
2123 திருமகளும் மண்மகளும் ஆய்மகளும் சேர்ந்தால் திருமகட்கே தீர்ந்தவா றென்கொல்,-திருமகள்மேல் பாலோதம் சிந்தப் படநா கணைக்கிடந்த, மாலோத வண்ணர் மனம்?	42
2124 மனமாசு தீரு ()மறுவினையும் சாரா, தனமாய தானேகை கூடும்.,-புனமேய பூந்துழா யானடிக்கே போதொடு நீரேந்தி, தாம்தொழா நிற்பார் தமர். () மருவினையும் என்றும் பாடம்.	43
2125 தமருகந்த தெவ்வுருவம் அவ்வுருவம் தானே, தமருகந்த தெப்பேர்மற் றப்பேர்,-தமருகந்து எவ்வண்ணம் சிந்தித் திமையா திருப்பரே, அவ்வண்ணம் ஆழியா னாம்.	44
2126 ஆமே யமரர்க் கறிய? அதுநிற்க, நாமே யறிகிற்போம் நன்னெஞ்சே,-பூமேய மாதவத்தோன் தாள்பணிந்த வாளரக்கன் நீண்முடியை, பாதமத்தா லெண்ணினான் பண்பு.	45
2127 பண்புரிந்த நான்மறையோன் சென்னிப் பலியேற்ற, வெண்புரிநூல் மார்பன் வினைதீர,-புண்புரிந்த ஆகத்தான் தாள்பணிவார் கண்டீர், அமரர்தம் போகத்தால் பூமியாள் வார்.	46
2128 வாரி சுருக்கி மதக்களி றைந்தினையும், சேரி திரியாமல் செந்நிறீஇ,-கூரிய மெய்ஞ்ஞானத் தாலுணர்வார் காண்பரே, மேலொருநாள் கைந்நாகம் காத்தான் கழல்.	47
2129 கழலொன் றெடுத்தொருகை சுற்றியோர் கைமேல், சுழலும் சுராசுரர்க ளஞ்ச,-அழலும் செருவாழி யேந்தினான் சேவடிக்கே செல்ல, மருவாழி நெஞ்சே* மகிழ்.	48
2130 மகிழல கொன்றேபோல் மாறும்பல் யாக்கை, நெகிழ முயல்கிற்பார்க் கல்லால்,-முகில்விரிந்த சோதிபோல் தோன்றும் சுடர்பொன் நெடுமுடி,எம் ஆதிகாண் பார்க்கு மரிது.	49
2131 அரியபுல னைந்தடக்கி யாய்மலர்கொண்டு, ஆர்வம் புரியப் பரிசினால் புல்கில்,-பெரியனாய் மாற்றாது வீற்றிருந்த மாவலிபால், வண்கைநீர் ஏற்றானைக் காண்ப தெளிது.	50
2132 எளிதி லிரண்டையும் காண்பதற்கு, என்னுள்ளம் தெளியத் தெளிந்தொழியும் செவ்வே,-களியில் பொருந்தா தவனைப் பொரலுற்று, அரியாய இருந்தான் திருநாமம் எண்.	51
2133 எண்மர் பதினொருவர் ஈரறுவர் ஓரிருவர், வண்ண மலரேந்தி வைகலும்,-நண்ணி ஒருமாலை யால்பரவி ஓவாது,எப் போதும் திருமாலைக் கைதொழுவர் சென்று.	52
2134 சென்றால் குடையாம் இருந்தால்சிங் காசனமாம், நின்றால் மரவடியாம் நீள்கடலுள்,-என்றும் புணையாம் மணிவிளக்காம் பூம்பட்டாம் புல்கும் அணையாம், திருமாற் கரவு.	53
2135 அரவம் அடல்வேழம் ஆன்குருந்தம் புள்வாய் குரவை குடம்முலைமல் குன்றம்,-கரவின்றி விட்டிறுத்து மேய்த்தொசித்துக் கீண்டுகோத் தாடி,உண் டட்டெடுத்த செங்கண் அவன்.	54
2136 அவன்தமர் எவ்வினைய ராகிலும், எங்கோன் அவன்தமரே யென்றொழிவ தல்லால்,-நமன்தமரால் ஆராயப் பட்டறியார் கண்டீர், அரவணைமேல் பேராயற் காட்பட்டார் பேர்.	55
2137 பேரே வரப்பிதற்றல் அல்லாலெம் பெம்மானை, ஆரே அறிவார்? அதுநிற்க,-நேரே கடிக்கமலத் துள்ளிருந்தும் காண்கிலான், கண்ணன் அடிக்கமலந் தன்னை அயன்.	56
2138 அயல்நின்ற வல்வினையை அஞ்சினே னஞ்சி, உயநின் திருவடியே சேர்வான்,-நயநின்ற நன்மாலை கொண்டு 'நமோநார ணா'என்றும் சொன்மாலை கற்றேன் தொழுது.	57
2139 தொழுது மலர்கொண்டு தூபம்கை யேந்தி, எழுதும் எழுவாழி நெஞ்சே,-பழுதின்றி மந்திரங்கள் கற்பனவும் மாலடியே கைதொழுவான், அந்தரமொன் றில்லை அடை.	58
2140 அடைந்த அருவினையோ டல்லல்நோய் பாவம் மிடைந்தவை மீண்டொழிய வேண்டில்,-நுடங்கிடையை முன்னிலங்கை வைத்தான் முரணழிய, முன்னொருநாள் தன்வில்அங்கை வைத்தான் சரண்.	59
2141 சரணா மறைபயந்த தாமரையா னோடு, மரணாய மன்னுயிர்கட் கெல்லாம்,-அரணாய பேராழி கொண்ட பிரானன்றி மற்றியாது, ஓராழி சூழ்ந்த வுலகு.	60
2142 உலகும் உலகிறந்த வூழியும், ஒண்கேழ் விலகு கருங்கடலும் வெற்பும்,-உலகினில் செந்தீயும் மாருதமும் வானும், திருமால்தன் புந்தியி லாய புணர்ப்பு.	61
2143 புணர்மருதி னூடுபோய்ப் பூங்குருந்தம் சாய்த்து, மணமருவ மால்விடையேழ் செற்று,-கணம்வெருவ ஏழுலகும் தாயினவும் எண்டிசையும் போயினவும், சூழரவப் பொங்கணையான் தோள்.	62
2144 தோளவனை யல்லால் தொழா,என் செவியிரண்டும், கேளவன தின்மொழியே கேட்டிருக்கும்,-நாநாளும் கோணா கணையான் குரைகழலே கூறுவதே, நாணாமை நள்ளேன் நயம்.	63
2145 நயவேன் பிறர்பொருளை நள்ளேன்கீ ழாரோடு, உயவேன் உயர்ந்தவரோ டல்லால்,-வியவேன் திருமாலை யல்லது தெய்வமென் றேத்தேன், வருமாறென் நம்மேல் வினை?	64
2146 வினையா லடர்ப்படார் வெந்நரகில் சேரார், தினையேனும் தீக்கதிக்கட் செல்லார்,-நினைதற் கரியானைச் சேயானை, ஆயிரம்பேர்ச் செங்கட் கரியானைக் கைதொழுதக் கால்.	65
2147 காலை யெழுந்துலகம் கற்பனவும், கற்றுணர்ந்த மேலைத் தலைமறையோர் வேட்பனவும்,-வேலைக்கண் ஓராழி யானடியே ஓதுவதும் ஓர்ப்பனவும், பேராழி கொண்டான் பெயர்.	66
2148 பெயரும் கருங்கடலே நோக்குமாறு, ஒண்பூ உயரும் கதிரவனே நோக்கும்,-உயிரும் தருமனையே நோக்குமொண் டாமரையாள் கேள்வன், ஒருவனையே நோக்கும் உணர்வு.	67
2149 உணர்வாரா ருன்பெருமை? யூழிதோ றூழி, உயர்வாரா ருன்னுருவந் தன்னை?,-உணர்வாரார் விண்ணகத்தாய்* மண்ணகத்தாய்* வேங்கடத்தாய், நால்வேதப் பண்ணகத்தாய்* நீகிடந்த பால்?	68
2150 பாலன் றனதுருவாய் ஏழுலகுண்டு, ஆலிலையின் மேலன்று நீவளர்ந்த மெய்யென்பர்,-ஆலன்று வேலைநீ ருள்ளதோ விண்ணமோ மண்ணதோ?, சோலைசூழ் குன்றெடுத்தாய் சொல்லு.	69
2151 சொல்லுந் தனையும் தொழுமின் விழுமுடம்பு, செல்லுந் தனையும் திருமாலை,-நல்லிதழ்த் தாமத்தால் வேள்வியால் தந்திரத்தால் மந்திரத்தால், நாமத்தால் ஏத்துதிரேல் நன்று.	70
2152 நன்று பிணிமூப்புக் கையகற்றி நான்கூழி, நின்று நிலமுழுதும் ஆண்டாலும்,-என்றும் விடலாழி நெஞ்சமே* வேண்டினேன் கண்டாய், அடலாழி கொண்டான்மாட் டன்பு.	71
2153 அன்பாழி யானை யணுகென்னும், நாஅவன்றன் பண்பாழித் தோள்பரவி யேத்தென்னும்,-முன்பூழி காணானைக் காணென்னும் கண்செவி கேளென்னும், பூணாரம் பூண்டான் புகழ்.	72
2154 புகழ்வாய் பழிப்பாய்நீ பூந்துழா யானை, இகழ்வாய் கருதுவாய் நெஞ்சே,-திகழ்நீர்க் கடலும் மலையும் இருவிசும்பும் காற்றும், உடலும் உயிருமேற் றான்.	73
2155 ஏற்றான்புள் ளூர்ந்தான் எயிலெரித்தான் மார்விடந்தான் நீற்றான் நிழல்மணி வண்ணத்தான்,-கூற்றொருபால் மங்கையான் பூமகளான் வார்சடையான், நீண்முடியான் கங்கையான் நீள்கழலான் காப்பு.	74
2156 காப்புன்னை யுன்னக் கழியும் அருவினைகள், ஆப்புன்னை யுன்ன அவிழ்ந்தொழியும்,-மூப்புன்னைச் சிந்திப்பார்க் கில்லை திருமாலே, நின்னடியை வந்திப்பார் காண்பர் வழி.	75
2157 வழிநின்று நின்னைத் தொழுவார், வழுவா மொழிநின்ற மூர்த்தியரே யாவர்,-பழுதொன்றும் வாராத வண்ணமே விண்கொடுக்கும், மண்ணளந்த சீரான் திருவேங் கடம்.	76
2158 வேங்கடமும் விண்ணகரும் வெஃகாவும், அஃகாத பூங்கிடங்கில் நீள்கோவல் பொன்னகரும்,-நான்கிடத்தும் நின்றா னிருந்தான் கிடந்தான் நடந்தானே, என்றால் கெடுமாம் இடர்.	77
2159 இடரார் படுவார்? எழுநெஞ்சே, வேழம் தொடர்வான் கொடுமுதலை சூழ்ந்த,-படமுடை பைந்நாகப் பள்ளியான் பாதமே கைதொழுதும், கொய்ந்நாகப் பூம்போது கொண்டு.	78
2160 கொண்டானை யல்லால் கொடுத்தாரை யார்பழிப்பார், 'மண்தா' எனவிரந்து மாவலியை,-ஒண்தாரை நீரங்கை தோய நிமிர்ந்திலையே, நீள்விசும்பில் ஆரங்கை தோய அடுத்து?	79
2161 அடுத்த கடும்பகைஞர்க் காற்றேனென் றோடி, படுத்த பெரும்பாழி சூழ்ந்த-விடத்தரவை, வல்லாளன் கைக்கொடுத்த மாமேனி மாயவனுக்கு, அல்லாதும் ஆவரோ ஆள்?	80
2162 ஆளமர் வென்றி யடுகளத்துள் அஞ்ஞான்று, வாளமர் வேண்டி வரைநட்டு,-நீளரவைச் சுற்றிக் கடைந்தான் பெயரன்றே, தொன்னரகைப் பற்றிக் கடத்தும் படை?	81
2163 படையாரும் வாட்கண்ணார் பாரசிநாள், பைம்பூந் தொடையலோ டேந்திய தூபம்,-இடையிடையின் மீன்மாய மாசூணும் வேங்கடமே, மேலொருநாள் மான்மாய எய்தான் வரை.	82
2164 வரைகுடைதோள் காம்பாக ஆநிரைகாத்து, ஆயர் நிரைவிடையேழ் செற்றவா ரென்னே,-உரவுடைய நீராழி யுள்கிடந்து நேரா நிசாசரர்மேல், பேராழி கொண்ட பிரான்?	83
2165 பிரான்* உன் பெருமை பிறரா ரறிவார்?, உராஅ யுலகளந்த ஞான்று,-வராகத் தெயிற்றளவு போதாவா றென்கொலோ, எந்தை அடிக்களவு போந்த படி?	84
2166 படிகண் டறிதியே பாம்பணையி னான்,புட் கொடிகண் டறிதியே? கூறாய்,-வடிவில் பொறியைந்து முள்ளடக்கிப் போதொடுநீ ரேந்தி, நெறிநின்ற நெஞ்சமே* நீ.	85
2167 நீயும் திருமளும் நின்றாயால், குன்றெடுத்துப் பாயும் பனிமறைத்த பண்பாளா,-()வாயில் கடைகழியா வுள்புகாக் காமர்பூங் கோவல் இடைகழியே பற்றி யினி. () வாசல் என்றும் பாடம்.	86
2168 இனியார் புகுவா ரெழுநரக வாசல்? முனியாது மூரித்தாள் கோமின்,-கனிசாயக் கன்றெறிந்த தோளான் கனைகழலே காண்பதற்கு, நன்கறிந்த நாவலம்சூழ் நாடு.	87
2169 நாடிலும் நின்னடியே நாடுவன், நாடோறும் பாடிலும் நின்புகழே பாடுவன்,-சூடிலும் பொன்னாழி யேந்தினான் பொன்னடியே சூடுவேற்கு, என்னாகி லென்னே எனக்கு.	88
2170 எனக்காவா ராரொருவ ரே,எம் பெருமான் தனக்காவான் தானேமற் றல்லால்,-புனக்காயாம் பூமேனி காணப் பொதியவிழும் பூவைப்பூ, மாமேனி காட்டும் வரம்.	89
2171 வரத்தால் வலிநினைந்து மாதவ*நின் பாதம், சிரத்தால் வணங்கானா மென்றே,-உரத்தினால் ஈரரியாய் நேர்வலியோ னாய இரணியனை, ஓரரியாய் நீயிடந்த தூன்?	90
2172 ஊனக் குரம்பையி னுள்புக் கிருள்நீக்கி, ஞானச் சுடர்கொளீஇ நாடோறும்,-ஏனத் துருவா யுலகிடந்த வூழியான் பாதம், மருவாதார்க் குண்டாமோ வான்?	91
2173 வானாகித் தீயாய் மறிகடலாய் மாருதமாய், தேனாகிப் பாலாம் திருமாலே,-ஆனாய்ச்சி வெண்ணெய் விழுங்க நிறையுமே, முன்னொருநாள் மண்ணை உமிழ்ந்த வயிறு?	92
2174 வயிறழல வாளுருவி வந்தானை யஞ்ச எயிறிலக வாய்மடுத்த தென்நீ,-பொறியுகிரால் பூவடியை யீடழித்த பொன்னாழிக் கையா,நின் சேவடிமே லீடழியச் செற்று?	93
2175 செற்றெழுந்த தீவிழித்துச் சென்றவிந்த ஏழுலகும், மற்றிவையா வென்றுவா யங்காந்து,-முற்றும் மறையவற்குக் காட்டிய மாயவனை யல்லால், இறையேனும் ஏத்தாதென் நா.	94
2176 நாவாயி லுண்டே 'நமோநார ணா'என்று, ஓவா துரைக்கு முடையுண்டே,-மூவாத மாக்கதிக்கண் செல்லும் வகையுண்டே, என்னொருவர் தீக்கதிக்கட் செல்லும் திறம்?	95
2177 திறம்பாதென் னெஞ்சமே* செங்கண்மால் கண்டாய், அறம்பாவ மென்றிரண்டு மாவான்,-புறந்தானிம் மண்தான் மறிகடல்தான் மாருதந்தான், வான்தானே, கண்டாய் கடைக்கட் பிடி.	96
2178 பிடிசேர் களிறளித்த பேராளா, உன்றன் அடிசேர்ந் தருள்பெற்றாள் அன்றே,-பொடிசேர் அனல்கங்கை யேற்றான் அவிர்சடைமேல் பாய்ந்த, புனல்கங்கை யென்னும்பேர்ப் பொன்?	97
2179 பொன்திகழு மேனிப் புரிசடையம் புண்ணியனும், நின்றுலகம் தாய நெடுமாலும்,-என்றும் இருவரங்கத் தால்திரிவ ரேலும், ஒருவன் ஒருவனங்கத் தென்று முளன்.	98
2180 உளன்கண்டாய் நன்னெஞ்சே* உத்தமன் என்றும் உளன்கண்டாய், உள்ளூவா ருள்ளத்-துளன்கண்டாய், வெள்ளத்தி னுள்ளானும் வேங்கடத்து மேயானும், உள்ளத்தி னுள்ளானென் றோர்.	99
2181 ஓரடியும் சாடுதைத்த ஒண்மலர்ச் சேவடியும், ஈரடியும் காணலா மென்நெஞ்சே*-ஓரடியில் தாயவனைக் கேசவனைத் தண்டுழாய் மாலைசேர், மாயவனை யேமனத்து வை.#	100
பொய்கையாழ்வார் திருவடிகளே சரணம்

மேலே செல்க